জীৱন - Jibon | A Beautiful Assamese (Asomiya) Peaceful Poem / Poetry by ধনজিৎ - Dhanjeet | Jibon Assamese Poetry

জীৱন

জীৱন

আকাশ ফাটি ওলাই আহিছে 

জিভাত লুকুৱাই ৰখা সুৰ্য 

সাগৰ উফন্দি চুনামি উঠিছে 

দেহৰ ঘামত ।
 

জীয়াই ৰাখিব বিচাৰা জোনটো , এই মৰো এই মৰো

সোৱাদ নোপোৱা জিভাই কৈছে ৰাজপথৰ বিষাদৰ কথা
 

শুই উঠিব বিচাৰিছে মই কেতিয়াবাই হত্যা কৰা মোৰ মনটো ,

জীয়াই উঠিব বিচাৰিছে সেই তাহানি

মোৰ হৃদয় হাতোৰাত পিতি পিতি 

গঢ় দিয়া জীৱন ।
 

এদিন সূৰ্যটো বালিত পুতি ৰাখিছিলো 

সূৰ্যটো মোৰ আছিল 

জোনটোক মই উচুপা দেখিছিলো ,

জোনটোও মোৰ আছিল ।
 

আকাশ শূন্যতাত মোৰ প্ৰবাহিত 

তেজ সিৰাই উপসিৰাই । 

মই জীৱন হেৰুৱা নাই ,

অথচ মই ভাগৰুৱা ।
 

হাউলি পৰা গছজোপাই কৈছিল 

জীৱনৰ মাদকতা ক'ত কেতিয়া ? 

মোৰ উত্তৰ নাছিল 

গছজোপা মোৰ কিন্তু মোৰ আছিল ।
 

আকাশ ফাটি ওলাই আহিব বিচৰা ,

সূৰ্য টোৱে মোৰ জিভা কাটি দিছিল 

তেতিয়াহে সুৰ্যটো আকাশত জিলিকিছিল ।
 

জোনটোক তৰাবোৰে সংগ দিছিল তেতিয়াহে  

জোনৰ উচুপনি বন্ধ হৈছিল ।
 

 

by:- ধনজিৎ